Het koffiedik dat we dagelijks in grote hoeveelheden weggooien kan ook als grondstof voor melkzuur productie gebruikt worden. Een Australische PhD student heeft hiertoe een methode ontwikkeld. Een mooi voorbeeld van hoe moderne biotechnologie bij kan dragen aan een duurzamere bioeconomie, zegt hij zelf.

Koffie, de onmisbare brandstof in menig kantorencomplex. Of thuis natuurlijk. Maar nu blijk je ook met het afval van ons dagelijkse bakkie hele mooie dingen te kunnen doen. Koffiedik bestaat namelijk voor een groot deel, wel 50%, uit bruikbare suikers zoals mannose.

Een groep in Australië is erin geslaagd om een genetische route te bouwen die dit suiker omzet in melkzuur. En dat melkzuur kan dan op zijn beurt gebruikt worden als grondstof voor biologisch afbreekbaar plastic (PLA). Waar je dan weer koffiekopjes mee kunt maken. So far so good. Maar extra bijzonder is, dat deze genetische route is gebouwd in een celvrij systeem. Een systeem dat gebruik maakt van de hele biologische machinerie die normaal in een cel aanwezig is, maar met dat verschil dat er geen celwand omheen zit.

De PhD student die aan dit onderzoek werkt heeft met deze vinding een prijs gewonnen op het Europese Congres voor Biotechnologie dat juli 2018 gehouden werd. In zijn vervolgonderzoek wil hij het productieproces optimaliseren om tot een hogere productie melkzuur te kunnen komen.

Reflectie

Een goed voorbeeld van hoe biotechnologie op een innovatieve manier ingezet kan worden om specifieke afvalstromen op te waarderen. De ontwikkeling van celvrije systemen krijgt de laatste tijd meer en meer aandacht. Vanuit een veiligheidsperspectief een belangrijke ontwikkeling, omdat er geen sprake is van levende organismen waardoor verspreiding van, in dit geval een genetisch gemodificeerd organisme,  niet langer een issue is.